12వ అధ్యాయము: భక్తి యోగము

ఈ చిన్న అధ్యాయము, మిగతా అన్ని ఆధ్యాత్మిక మార్గముల కన్నా, ప్రేమ యుక్త భక్తి మార్గము యొక్క సర్వోన్నత ఉత్కృష్టతని నొక్కివక్కాణిస్తుంది. యోగములో ఎవరిని ఎక్కువ శ్రేష్ఠులుగా కృష్ణుడు పరిగణిస్తాడు అని అర్జునుడు అడగటంతో ఈ అధ్యాయము ప్రారంభమవుతుంది —భగవంతుని సాకార రూపము పట్ల భక్తితో ఉండేవారా లేక నిరాకార బ్రహ్మంను ఉపాసించే వారా అని. ఈ రెండు మార్గాలు కూడా భగవత్ ప్రాప్తికే దారితీస్తాయి అని శ్రీ కృష్ణుడు సమాధానమిస్తాడు. కానీ, తన సాకార రూపమును ఆరాధించేవారే అత్యుత్తమ యోగులని ఆయన భావిస్తాడు. నిరాకార, అవ్యక్త భగవత్ తత్త్వముపై ధ్యానం చేయటం చాలా ఇబ్బందులతో కూడి ఉన్నది మరియు అది బద్ద జీవులకు చాలా కష్టతరమైనది అని వివరిస్తాడు. తమ అంతఃకరణ ఆయనతో ఏకమై పోయినవారు, మరియు తమ అన్ని కార్యములను ఆయనకే అర్పించిన సాకార రూప భక్తులు, త్వరితగతిన జనన-మరణ చక్రము నుండి విముక్తి చేయబడతారు. శ్రీ కృష్ణుడు ఈ విధంగా అర్జునుడిని, అతని బుద్ధిని తనకు అర్పించి, మనస్సుని అనన్య ప్రేమ-యుక్త భక్తితో తన యందే లగ్నం చేయమని ప్రార్థిస్తాడు.
    కానీ, తరచుగా, ఇటువంటి ప్రేమ, ప్రయాసపడే జీవాత్మలో కనిపించదు. కాబట్టి, శ్రీకృష్ణుడు ఇతర పద్ధతులను కూడా సూచించాడు, ఒకవేళ అర్జునుడు తక్షణమే భగవంతుని యందు మనస్సుని పూర్తిగా నిమగ్నం చేసే స్థాయిని చేరుకోలేకపోతే, అతను ఆ యొక్క దోషరహిత పరిపూర్ణ స్థాయిని చేరుకోవటానికి పరిశ్రమించాలి. భక్తి అనేది ఏదో ఒక నిగూఢమైన బహుమానం కాదు, దానిని నిరంతర అభ్యాసము ద్వారా పెంపొందించుకోవచ్చు. ఒకవేళ అర్జునుడు ఇది కూడా చేయలేకపోతే, అతను ఓటమిని ఒప్పుకోకూడదు; సరికదా భక్తితో శ్రీకృష్ణుడి ప్రీతికోసం పనిచేయటం నేర్చుకోవాలి. ఒకవేళ ఇది కూడా సాధ్యం కాకపోతే, అతను తన కర్మ-ఫలములను త్యజింఛాలి మరియు ఆత్మయందే స్థితమై ఉండాలి. కృష్ణుడు ఇంకా ఏమంటున్నాడంటే, యాంత్రికమైన అభ్యాసం కన్నా జ్ఞానాన్ని పెంపొందించుకోవటం ఉన్నతమైనది, జ్ఞానాన్ని పెంపొందించుకోవడం కంటే ధ్యానం ఉన్నతమైనది; ధ్యానం కంటే ఉన్నతమైనది కర్మ ఫలములను త్యజించటం, ఇది తక్షణమే ఎంతో శాంతిని కలుగజేస్తుంది. ఈ అధ్యాయం యొక్క మిగతా శ్లోకాలు భగవంతుడికి చాలా ప్రియమైన, ఆయన ప్రేమ-యుక్త భక్తుల యొక్క మహోన్నతమైన గుణములను విశదీకరిస్తాయి.