மத்1க1ர்மக்1ருன்மத்1ப1ரமோ மத்3ப4க்த1:ஸங்க3வர்ஜித1: |
நிர்வைர: ஸர்வபூ4தே1ஷு ய: ஸ மாமேதி1 பா1ண்ட3வ ||55||
மத்-கர்ம-கிருத்—--என் பொருட்டு கடமைகளைச் செய்கிறார்களோ; மத்-பரமஹ---என்னை உயர்ந்தவனாகக் கருதி; மத்-பக்தஹ----எனக்கு அர்ப்பணித்திருந்து; ஸங்க-வர்ஜிஹத-—பற்றற்றவர்களோ; நிர்வைரஹ---பகைமை எண்ணம் இல்லாமல்; ஸர்வ-பூதேஷு--—எல்லா உருப்பொருள்களிடத்தும்; யஹ—யார்; ஸஹ-----அவர்; மாம்--—என்னிடம்; ஏதி--—வருகிறார்; பாண்டவ--—பாண்டுவின் மகன் அர்ஜுனா
Translation
BG 11.55: யார் என் பொருட்டுத் தங்கள் கடமைகளையெல்லாம் செய்கிறார்களோ, யார் என்னைச் சார்ந்தவர்களோ, பற்றற்றவர்களோ, எல்லா உயிர்களிடத்தும் தீங்கிழைக்காதவர்களோ, அத்தகைய பக்தர்கள் நிச்சயமாக என்னிடம் வருகிறார்கள்.
Commentary
அர்ஜுனனை மனதை நிலைநிறுத்தி அவரிடம் பக்தியுடன் இருக்கச் சொன்னார். அந்த பக்தியை அதிகரிக்க, பத்தாவது மற்றும் பதினொன்றாம் அத்தியாயங்களில் தன்னைப் பற்றிய ரகசியங்களை மேலும் வெளிப்படுத்தினார். முந்தைய வசனத்தில் பக்தி மார்க்கத்தின் மேன்மையை மீண்டும் வலியுறுத்தினார். இப்பொழுது, பிரத்தியேகமான பக்தியில் ஈடுபடுபவர்களின் ஐந்து குணாதிசயங்களை எடுத்துரைத்து அவர் இந்த அத்தியாயத்தை முடிக்கிறார்:
அவர்கள் என் பொருட்டு தங்கள் கடமைகளை செய்கிறார்கள்: திறமையான பக்தர்கள் தங்கள் படைப்புகளை பொருள் மற்றும் ஆன்மீகம் என்று பிரிக்க மாட்டார்கள். அவர்கள் ஒவ்வொரு வேலையையும் கடவுளின் மகிழ்ச்சிக்காகச் செய்கிறார்கள், இதனால் அவர்களின் ஒவ்வொரு செயலையும் அவருக்கு அர்ப்பணிக்கிறார்கள். துறவி கபீர் கூறுகிறார்:
ஜஹான் ஜஹான் ச1லூன் க1ருன் ப1ரிக்1ரமா, ஜோ ஜோ க1ருன் ஸோ
ஸேவா ஜப3 ஸோவூன் க1ருன் த3ண்ட3வத்1, ஜானூன் தே3வ ந தூ3ஜா
‘நான் நடக்கும்பொழுது இறைவனை வலம் வருகிறேன் என்று நினைக்கிறேன்; நான் வேலை செய்யும் பொழுது, ஒப்புயர்வற்ற இறைவனுக்கு சேவை செய்கிறேன் என்று நினைக்கிறேன்; நான் தூங்கும்பொழுது, நான் அவருக்கு வணக்கம் செலுத்துகிறேன் என்று நினைக்கிறேன். இந்த முறையில், அவருக்கு வழங்கப்படுவதைத் தவிர வேறு எந்தச் செயலையும் நான் செய்வதில்லை.’
அவர்கள் என்னைச் சார்ந்திருக்கிறார்கள்: கடவுளை அடைய தங்கள் ஆன்மீக நடைமுறைகளை நம்பியவர்கள் அவரை மட்டுமே சார்ந்திருக்க மாட்டார்கள். ஏனென்றால், அவர் ஆன்மீக பயிற்சியால் அல்லாமல் அவருடைய அருளால் அடையப்படுகிறார். அவருடைய பிரத்தியேக பக்தர்கள், அவரை அடைவதற்கான வழிமுறையாக தங்கள் பக்தியைக் கூட நம்புவதில்லை. மாறாக, அவர்கள் தங்கள் முழு நம்பிக்கையையும் அவருடைய கருணையில் மட்டுமே வைத்து, தங்கள் பக்தியை தெய்வீக அருளைப் பெறுவதற்கான ஒரு வழியாக மட்டுமே காண்கிறார்கள்.
அவர்கள் என்னிடம் பக்தி கொண்டவர்கள்: ஸாங்கிய ஞானத்தை வளர்த்தல், அஷ்டாங்க யோகம் செய்தல், அக்கினி யாகங்கள் செய்தல் போன்ற பிற ஆன்மீகப் பயிற்சிகளைச் செய்ய வேண்டிய அவசியத்தை பக்தர்கள் உணர்வதில்லை. இந்த வழியில், கடவுளுடன் மட்டுமே தங்களது உறவு இருப்பதாகஅவர்கள் உணர்கிறார்கள். எல்லாப் பொருள்களிலும் ஆளுமைகளிலும் வியாபித்திருக்கும் தங்கள் அன்புக்குரிய இறைவனை மட்டுமே அவர்கள் காண்கிறார்கள்.
அவர்கள் பற்றற்றவர்கள்: பக்திக்கு மனதின் ஈடுபாடு தேவை. மனம் உலகத்திலிருந்து விலகி இருந்தால் மட்டுமே இது சாத்தியம்.எனவே பிரத்தியேகமான பக்தர்கள் உலகப் பற்றுக்கள் அனைத்திலிருந்தும் விடுபட்டு, தங்கள் மனதைக் கடவுளிடம் மட்டுமே நிலைநிறுத்துகிறார்கள்.
எந்த உயிரினங்களுக்கும் தீங்கு செய்யாத மனப்பான்மை உடையவர்கள்: இதயம் தீமையால் நிரப்பப்பட்டால், அது மீண்டும் கடவுளுக்குப் பிரத்தியேகமாக இருக்காது. எனவே, பிரத்தியேக பக்தர்கள், தங்களைத் துன்புறுத்தியவர்களிடம் கூட எந்தத் தீமையையும் கொண்டிருக்க மாட்டார்கள். மாறாக, கடவுள் அனைவரின் இதயத்திலும் வசிக்கிறார் என்று நினைத்து, எல்லா செயல்களையும் அவரிடமிருந்து தோன்றியதாக அவர்கள் பார்க்கிறார்கள், அதனால் அவர்கள் தவறு செய்தவர்களை மன்னிக்கிறார்கள்.
