யோ ந ஹ்ருஷ்யதி1 ந த்3வேஷ்டி1 ந ஶோச1தி1 ந கா1ங்க்ஷதி1 |
ஶுபா4ஶுப4ப1ரித்1யாகீ3 ப4க்தி1மாந்ய: ஸ மே ப்1ரிய: ||17||
யஹ---—யார்; ந--—இல்லை; ஹ்ரீஷ்யதி—--மகிழ்ச்சியுடன்; ந--—இல்லை; த்வேஷ்டி--—விரக்தியுடன்; ந—--இல்லை; ஶோசதி—--வருத்தத்துடன்; ந--—இல்லை; காங்க்ஷதி--—ஆதாயத்திற்காக ஏக்கத்துடன்; ஶுப-அஶுப-பரித்யாகீ--—நல்ல மற்றும் தீய செயல்களை துறந்து; பக்தி-மான்--—பக்தி நிறைந்த; யஹ--—யார்; ஸஹ--—அந்த நபர்; மே--—எனக்கு; ப்ரியஹ----மிகவும் பிரியமானவர்
Translation
BG 12.17: இவ்வுலக இன்பங்களில் மகிழ்ச்சியடையாதவர்ககள், உலகத் துன்பங்களில் விரக்தியடையாதவர்கள், எந்த நஷ்டத்திற்காகவும் வருந்தாதவர்கள், எந்த ஆதாயத்திற்காகவும் ஏங்காதவர்கள், நன்மை மற்றும் தீமை செயல்களை துறப்பவர்கள், பக்தி மிக்கவர்கள், எனக்கு மிகவும் பிரியமானவர்கள்
Commentary
அவர்கள் இவ்வுலக இன்பங்களில் மகிழ்ச்சியடைவதில்லை அல்லது உலக துயரங்களில் விரக்தியடைவதில்லை: நாம் இருட்டில் இருக்கும்போது யாராவது விளக்கை காட்டி உதவி செய்தால், இயல்பாகவே மகிழ்ச்சி அடைகிறோம். பிறகு, யாராவது விளக்கை அணைத்தால், நாம் எரிச்சலடைகிறோம். ஆனால், மதியம் சூரியனுக்குக் கீழே நாம் நின்று கொண்டிருந்தால், யாராவது நமக்கு ஒரு விளக்கைக் காட்டினாலும் அல்லது அதை அணைத்தாலோ நாம் அலட்சியமாக உணர்கிறோம். அதுபோலவே, இறைவனின் பக்தர்கள், கடவுளின் தெய்வீக அன்பினால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டு, மகிழ்ச்சி மற்றும் விரக்தி இரண்டிற்கும் அப்பாற்பட்டவர் ஆகிறார்கள்.
எந்த நஷ்டத்திற்காகவும் புலம்பவும், எந்த ஆதாயத்திற்காகவும் ஏங்கவும் வேண்டாம்: அத்தகைய பக்தர்கள் இனிமையான உலகச் சூழ்நிலைகளில் ஏங்குவதில்லை அல்லது விரும்பத்தகாத விஷயங்களில் வருத்தப்படுவதில்லை. நாரத3 ப4க்1தி1 த3ர்ஶனம் கூறுகிறது:
யத்1ப்1ராப்1ய ந கி1ஞ்சி1த்3வாஞ்ச2தி1, ந ஶோச2தி1, ந த்3வேஷ்டி1 ரமதே1,
நோத்1ஸாஹி ப4வதி1 (ஸுத்1ரம் 5)
‘கடவுளின் தெய்வீக அன்பை அடையும் போது, பக்தன் இன்பமான விஷயங்களுக்காக ஏங்குவதும் இல்லை, அவற்றை இழந்து வருந்துவதும் இல்லை. அவர்களுக்குத் தீங்கு செய்பவர்களை அவர்கள் வெறுக்க மாட்டார்கள். அவர்களுக்கு உலக இன்பங்களில் விருப்பமில்லை. தங்கள் உலக நிலையை மேம்படுத்துவதில் அவர்கள் கவலைப்படுவதில்லை.‘ பக்தர்கள் கடவுளின் பேரின்பத்தை ரசிக்கிறார்கள், எனவே இதற்கு ஒப்பிடுகையில் எல்லாப் பொருள்களின் பேரின்பமும் அற்பமானதாகத் தெரிகிறது.
நல்ல மற்றும் தீய செயல்களை துறக்கவும்: பக்தர்கள் வெளிப்படையாக தீய செயல்களை (விகர்ம்) கைவிடுகிறார்கள், ஏனென்றால் அவ்விதமான செயல்கள் அவர்களின் இயல்புக்கு எதிர் மாறானவை மற்றும் அவ்விதமான செயல்களால் கடவுள் அதிருப்தி அடைவார். ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் குறிப்பிடும் நல்ல செயல்கள் வேதங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள சடங்கு கடமைகள் (கர்மம்) ஆகும். பக்தர்கள் செய்யும் அனைத்து செயல்களும் அகர்மமாக (செயலற்றதாக) மாறும், ஏனெனில் அவை எந்த சுயநல நோக்கத்துடன் செய்யப்படவில்லை மற்றும் கடவுளுக்கு அர்ப்பணிக்கப்படுகின்றன. 4.17-20 வசனங்களில் அகர்மங்களின் கருத்து மிக விரிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளது
பக்தி நிறைந்தது: பக்திமான் என்றால் ‘பக்தியால் நிரம்பியது’. தெய்வீக அன்பின் இயல்பு அது முடிவற்ற காலதிற்கு அதிகரித்துக் கொண்டே இருக்கிறது. பக்தி கவிஞர்கள் கூறினர்: ப்1ரேம் மே பூ1ர்ணிமா நஹி 'சந்திரனைப் போலல்லாமல், ஒரு வரம்பைத் தாண்டி, பின்னர் மறையும், தெய்வீக அன்பு எல்லையில்லாமல் வளர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது.' எனவே, பக்தனின் இதயத்தில் கடவுள் மீதான அன்பின் கடல் உள்ளது. அத்தகைய பக்தர்கள் தனக்கு மிகவும் பிரியமானவர்கள் என்று கிருஷ்ணர் கூறுகிறார்.
