சே1த1ஸா ஸர்வக1ர்மாணி மயி ஸந்ன்யஸ்ய மத்1ப1ர: |
புத்3தி4யோ3க3முபா1ஶ்ரித்1ய மச்1சி1த்1த1: ஸத1த1ம் ப4வ ||57||
சேதஸா--—உணர்வை; ஸர்வ-கர்மாணி—--ஒவ்வொரு செயலையும்;மயி—எனக்கு; ஸந்யஸ்ய--—அர்ப்பணித்து; மத்-பரஹ—--என்னை உயர்ந்த இலக்காக ஆக்கி; புத்தி-யோகம்—--புத்தியின் யோகத்தில் அடைக்கலம் பெற்று; உபாஶ்ரித்ய--—அடைக்கலம் அடைந்து; மத்-சித்தஹ---—உணர்வை என்னில் நிலை நிறுத்தி; ஸததம் --—எப்போதும்; பவ----கொள்ளவும் .
Translation
BG 18.57: உனது ஒவ்வொரு செயலையும் எனக்காக அர்ப்பணித்து, என்னை உன்னுடைய உன்னத இலக்காக ஆக்கிக்கொள். புத்தியின் யோகத்தில் அடைக்கலம் பெற்று, உனது உணர்வை எப்போதும் என்னில் நிலை நிறுத்திக் கொள்.
Commentary
யோகம் என்றால் ‘ஒன்றிணைதல்’ என்றும், புத்3தி4 யோகம் என்றால் ‘கடவுளோடு புத்தி இணைந்திருப்பது’ என்றும் பொருள். உள்ளவை அனைத்தும் கடவுளிடமிருந்து தோன்றியவை, அவருடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளவை, அவருடைய திருப்திக்காக உருவாக்கப்பட்டவை என்று உறுதியாக நம்பும்போது இந்த அறிவுச் சேர்க்கை ஏற்படுகிறது. வாருங்கள், நமது உள் அமைப்பில் புத்தியின் நிலையைப் புரிந்துகொள்வோம்.
நம் உடலில் ஒரு நுட்பமான மனசாட்சி உள்ளது, இது பேச்சுவழக்கில் இதயம் அல்லது தெய்வீக இதயம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. அதற்கு நான்கு அம்சங்கள் உள்ளன. அது எண்ணங்களை உருவாக்கும் போது, அதை மனம் என்கிறோம். அது பகுப்பாய்வு செய்து முடிவெடுக்கும் போது, அதை நாம் புத்தி அல்லது அறிவாற்றல் என்கிறோம். அது ஒரு பொருள் அல்லது நபருடன் இணைக்கப்படும்போது, அதை ஆழ் மனம் என்று அழைக்கிறோம். அது உடலின் பண்புகளை அடையாளம் கண்டு பெருமை கொள்ளும்போது, நாம் அஹங்கார் அல்லது அகங்காரம் என்று அழைக்கிறோம். இந்த உள் இயந்திரத்தில், புத்தியின் நிலை ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது. அது முடிவுகளை எடுக்கிறது, அதே நேரத்தில் அந்த முடிவுகளுக்கு ஏற்ப மனம் விரும்புகிறது, மேலும் ஆழ் மனம் பாசத்தின் பொருள்களுடன் இணைக்கப்படுகிறது. உதாரணமாக, உலகில் பாதுகாப்புதான் முக்கியம் என்று புத்தி முடிவு செய்தால், மனம் எப்போதும் வாழ்க்கையில் பாதுகாப்பிற்காக ஏங்குகிறது. கௌரவம்தான் வாழ்க்கையில் மகிழ்ச்சிக்கு ஆதாரம் என்பது புத்தியின் முடிவு என்றால், மனம் ‘கௌரவம்... மானம்... கௌரவம்’ என்று ஏங்குகிறது.
நாள் முழுவதும், மனிதர்களாகிய நாம் நமது மனதை அறிவாற்றலால் கட்டுப்படுத்துகிறோம். அதனால்தான் கோபம் கீழ்நோக்கிப் பாய்கிறது. தலைமை நிர்வாக அதிகாரி இயக்குனரிடம் கோபப்படுகிறார். இயக்குனர் மீண்டும் கத்தவில்லை, ஏனென்றால் அது அவருக்கு வேலையை இழக்க நேரிடும் என்பதை அறிவாற்றல் உணர்ந்துள்ளது; மாறாக, மேலாளரிடம் கோபத்தை வெளிப்படுத்துகிறார். இயக்குனருடன் கோபமாக உணர்ந்தாலும் மேலாளர் தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொள்கிறார்; ஆனால் மேற்பார்வையாளரிடம் கோபப்படுவது மூலம் விடுதலையைக் காண்கிறார். மேற்பார்வையாளர் அதை தொழிலாளியிடம் எடுத்துச் செல்கிறார். தொழிலாளி தனது விரக்தியை மனைவியின் மீது கோபப்படுகிறார் . மனைவி குழந்தைகளைக் கத்துகிறாள். ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பத்திலும், எந்த இடத்தில் கோபம் கொள்வது ஆபத்தானது, எங்கு பின் விளைவுகளை ஏற்படுத்தாது என்பதை அறிவே தீர்மானிக்கிறது. மனிதர்களாகிய நமது புத்தி மனதைக் கட்டுப்படுத்தும் திறனைக் கொண்டுள்ளது என்பதை எடுத்துக்காட்டு விளக்குகிறது.
எனவே, மனதை சரியான திசையில் வழிநடத்த சரியான அறிவு மற்றும் பயன்பாட்டுடன் புத்தியை வளர்க்க வேண்டும். புத்3தி4 யோகம் என்பதன் மூலம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இதைத்தான் அர்த்தப்படுத்துகிறார்—அனைத்து வேலைகளும் கடவுளின் மகிழ்ச்சிக்காகவே உள்ளன என்ற புத்தியின் உறுதியான நம்பிக்கையை வளர்த்துக் கொள்ளுதல். உறுதியான புத்தி கொண்ட ஒருவருக்கு, ஆழ் மனம் எளிதில் கடவுளுடன் இணைந்திருக்கும்.
