Bhagavad Gita: Chapter 2, Verse 20

BG 2.20: ஆன்மா பிறப்பதுமில்லை, இறப்பதுமில்லை; அல்லது இது ஒரு காலத்தில் இருந்திருந்து, எக்காலத்திலும் இல்லாமல் இருந்ததில்லை. ஆன்மா பிறப்பற்றது, நித்தியமானது, அழியாதது, வயது அற்றது. உடல் அழியும்போது அது அழிவதில்லை.

இந்த வசனத்தில் பிறப்பிற்கும் இறப்பிற்கும் அப்பாற்பட்ட என்றும் நிலைத்திருக்கும் ஆன்மாவின் நித்திய இயல்பு நிலை நாட்டப்பட்டுள்ளது. அதன் விளைவாக அஸ்தி¹, (கருவில் இருத்தல்) ஜாயதே¹, (பிறப்பு )வர்த⁴தே¹, (வளர்ச்சி) விப¹ரீணமதே¹ (இனப்பெருக்கம்), அப¹க்ஷியதே¹, (குறைதல்) வினஶ்யதி¹ (இறப்பு) என்ற ஆறு வகை உடலுக்குரிய மாற்றங்களால் அழியாத சுயமானது பாதிக்கப் படுவதில்லை, இந்தக் கருத்து வேதங்களில் மீண்டும் மீண்டும் வலியுறுத்தப்பட்டுள்ளது. க க¹டோ²ப¹நிஷத³த்தில் தோராயமாக பகவத் கீதையின் இந்த வசனத்தை ஒத்த ஒரு மந்திரம் உள்ளது:

ந ஜாயதே¹ ம்ரியதே¹ வா விப¹ஶ்சி¹ன்

நாயம் கு1த1ஶ்சி¹ன்ந ப³பூ⁴வ க¹ஶ்சி¹த்¹

அஜோ நித்¹யஹ ஶாஶ்வதோ¹ ‘யம் பு1ராணோ

ந ஹன்யதே¹ ஹன்யமானே ஶரீரே (1.2.18)

‘ஆன்மா பிறப்பதுமில்லை, இறப்பதுமில்லை; அது ஏதோவொன்றிலிருந்து தோன்றவில்லை, அதிலிருந்து எதுவும் தோன்றவில்லை. அது பிறக்காதது, நித்தியமானது, அழியாதது மற்றும் வயதற்றது. உடலை அழிக்கும்போது அது அழிவதில்லை.’ ப் ³ருஹதா³ரண்யக¹ உப¹நிஷத³ம் கூறுகிறது:

ஸ வா ஏஷ மஹான் அஜ ஆத்¹மாஜரோ அமரோ அம்ருதோ¹ அப⁴யஹ (4.4.25)

‘ஆன்மா மகிமை வாய்ந்தது, பிறக்காதது, முதுமை இல்லாதது,அழியாதது, இறப்பற்றது,அச்சமற்றது.’