ப்1ரக்1ருதே1ர்கு3ணஸம்மூடா4: ஸஜ்ஜந்தே1 கு3ணக1ர்மஸு |
தா1னக்1ருத்1ஸ்னவிதோ3 மந்தா3ன்க்1ருத்1ஸ்னவின்ன விசா1லயேத்1||29||
குணங்களின் செயல்பாட்டால் ஏமாற்றப்படுபவர்கள் தங்கள் செயல்களின் விளைவுகளுடன் இணைந்திருக்கிறார்கள். ஆனால், இந்த உண்மைகளைப் புரிந்துகொள்ளும் அறிவாளிகள், மிகக் குறைந்த அறிவுள்ள இத்தகைய அறிவிலிகளை நிலைகுலையச் செய்யக்கூடாது.
Translation
BG 3.29: ப்ரக்ருதேஹே—-பொருள் இயற்கையின்; குண—-பொருள் இயற்கையின் முறைகளால்; ஸமூடாஹா—- மாயையால் சூழப்பட்டு; ஸஜ்ஜந்தே—--இணைகின்றனர்; குண-கர்மஸு—--செயல்களின் விளைவுகளுக்கு; தான்— --அவை; அக்ருத்ஸ்ன-விதஹ—--அறிவு இல்லாதவர்கள்; மந்தான்—--அறிவு இல்லாதவர்கள்; கிருத்ஸ்ன-வித்—--அறிவு உள்ளவர்கள்; ந விசாலயேத்---அமைதி இழக்கக்கூடாது
Commentary
ஆன்மா குணங்களிலிருந்தும் அவற்றின் செயல்பாடுகளிலிருந்தும் வேறுபட்டால், அறிவில்லாதவர்கள் புலன்களின் மீது ஏன் பற்று கொள்கிறார்கள் என்று அவர் கேள்வி எழுப்பலாம். ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இந்த வசனத்தில் விளக்குகிறார், அவர்கள் ஜட சக்தியின் குணங்களால் குழப்பமடைந்து, தங்களைச் செய்பவர்கள் என்று நினைக்கிறார்கள். ஜட இயற்கையின் மூன்று முறைகளால் ஈர்க்கப்பட்டு, அவர்கள் சிற்றின்ப மற்றும் மன மகிழ்ச்சியை அனுபவிக்க முடியும் என்ற வெளிப்படையான நோக்கத்திற்காக வேலை செய்கிறார்கள். அவர்களால் வெகுமதிகளை விரும்பாமல், கடமையாகச் செயல்களைச் செய்ய இயலாது.
இருப்பினும், ஒரு அறிவுள்ள மனிதன்(கி1ருத்1ஸ்ன-வித்1) அறியாத மனிதனின் (அக்1கி1ருத்1ஸ்ன-வித்1) மனதைத் தொந்தரவு செய்யக்கூடாது. அதாவது, அறிவுள்ள மனிதர்கள், 'நீ ஒரு ஆன்மா, உடல் அல்ல, அதனால் செயல் செய்வது அர்த்தமற்றது, எனவே செயலைக் கைவிடு' என்று அறிவிலிகள் மீது தங்கள் எண்ணங்களைத் திணிக்கக் கூடாது, மாறாக, அறியாமையால் சூழப்பட்டவர்களை அவர்களுக்காக ஒதுக்கப்பட்ட செயல்களை மேற்கொள்ள சொல்ல வேண்டும். அவர்கள் படிப்படியாக பற்றுதலுக்கு மேல் உயர உதவும் வகையில் போதிக்கப்பட வேண்டும். ஆன்மிக அறிவும் அறியாமையும் கொண்ட மனிதர்களுக்கு இடையே உள்ள வேறுபாட்டை இவ்வாறு வெளிப்படுத்திய ஸ்ரீ கிருஷ்ணர், அறிவில்லாதவர்களின் மனம் கலங்கக் கூடாது என்று தீவிரமாகக் கூறுகிறார்.
