வீத1ராக3ப4யக்1ரோதா4 மன்மயா மாமுபா1ஶ்ரிதா1: |
ப3ஹவோ ஞானத1ப1ஸா பூ1தா1 மத்3பா4வமாக3தா1: ||10||
வீத——இதில் இருந்து விடுபட்ட; ராக——பற்றுதல்; பய——பயம்; க்ரோதாஹா——கோபம்; மத்-மயா——என்னில் முழுமையாக ஐக்கியமான; மாம்———என்னில்; உபாஶ்ரிதாஹா——அடைக்கலம் புகுந்த; பஹவஹ—பல (நபர்கள்); ஞான——அறிவின்; தபஸா——அறிவின் நெருப்பால்; பூதாஹா——தூய்மைப்படுத்தப்பட்ட; மத்-பாவம்——என் தெய்வீக அன்பு; ஆகதாஹா---அடைந்தனர்.
Translation
BG 4.10: பற்று, பயம், கோபம் ஆகியவற்றிலிருந்து விடுபட்டு, என்னில் முழுமையாக மூழ்கி, என்னிடத்தில் அடைக்கலமாகி, கடந்த காலத்தில் பலர் என்னைப் பற்றிய அறிவால் தூய்மையடைந்து, அதனால் எனது தெய்வீக அன்பை அடைந்தனர்.
Commentary
முந்தைய ஸ்லோகத்தில் பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர், தனது பிறப்பின் தெய்வீகத் தன்மையையும், பொழுது போக்கையும் உண்மையாக அறிந்தவர்கள் அவரை அடைகிறார்கள் என்று விளக்கினார். எல்லா காலங்களிலும் மனிதர்களின் படையணிகள் இதன் மூலம் கடவுளை உணர்ந்தனர் என்பதை அவர் இப்போது உறுதிப்படுத்துகிறார். அவர்கள் பக்தியின் மூலம் மனதை தூய்மைப்படுத்திக் கொண்டு இந்த இலக்கை அடைந்தனர். ஸ்ரீ அரவிந்தர் மிக அருமையாகச்கூறினார்: ‘உயிருள்ள தெய்வீகத்தை அதில் நிறுவ விரும்பினால், இதயமாகிய ஆலயத்தைச் சுத்தமாக வைத்திருக்க வேண்டும்.’ பைபிள் கூறுகிறது: ‘இருதயத்தில் சுத்தமுள்ளவர்கள் பாக்கியவான்கள், ஏனென்றால் அவர்கள் கடவுளைக் காண்பார்கள்.’ (மேத்யூ 5.8)
இப்போது, மனம் எவ்வாறு தூய்மை அடையும்? பற்று, பயம், கோபம் ஆகியவற்றைக் கைவிட்டு, மனதைக் கடவுளில் ஈடுபடுத்துவதன் மூலம் மனம் தூய்மை அடையும். உண்மையில் பற்றுதலே, பயம் மற்றும் கோபம் ஆகிய இரண்டிற்கும் காரணம். நாம் பற்றுக்கொண்டிருக்கும் பொருள் நம்மிடமிருந்து பறிக்கப்பட்டுவிடுமோ என்ற அச்சம் எழுகிறது. நம் பற்றுள்ள பொருளை அடைவதில் தடை ஏற்படும் போது கோபம் ஏற்படுகிறது. இவ்வாறு பற்றுதல்தான் மனம் தூய்மை அற்று போவதற்கான மூல காரணம்.
இந்த மாயா உலகம் ஜட இயற்கையின் மூன்று முறைகளைக் கொண்டுள்ளது - ஸ்த்வம், ரஜஸ் மற்றும் தமஸ் (நன்மை, ஆர்வம் மற்றும் அறியாமை). உலகில் உள்ள அனைத்து பொருள்களும் ஆளுமைகளும் இந்த மூன்று முறைகளின் எல்லைக்குள் வருகின்றன. நம் மனதை ஒரு பொருள் அல்லது நபருடன் இணைக்கும்போது, நம் மனமும் மூன்று முறைகளால் பாதிக்கப்படுகிறது. மாறாக, ஜட இயற்கையின் மூன்று முறைகளுக்கு அப்பாற்பட்ட கடவுளை நாம் மனதில் உள்வாங்கும்போது, அத்தகைய பக்தி மனதைத் தூய்மைப்படுத்துகிறது. எனவே, மனதை உலகத்தில் இருந்து பிரித்து ஒப்புயர்வற்ற பகவானிடம் இணைப்பது ஒன்றே காமம், கோபம், பேராசை, பொறாமை, மற்றும் மாயை ஆகிய குறைபாடுகளில் இருந்து மனதை தூய்மைப் படுத்துவதற்கான உத்தமமான வழியாகும். எனவே, ராமாயணம் கூறுகிறது:
ப்1ரேம ப4க3திb1 ஜல பி 3னு ரகு4ராயி, அபி4அந்த1ர மல க1ப3ஹு ந ஜாயீ
‘கடவுள் பக்தி இல்லாமல், மனதின் அழுக்கு நீங்காது.’ ஞான யோகாவின் தீவிர பிரசாரகர் சங்கராச்சாரியார் கூட கூறினார்:
ஶுத்3த4யதி1 ஹி நாந்த1ராத்1மா கி1ருஷ்ணபதா3ம்போ4ஜ பக்4தி1ம்ருதே1
(ப்ரபோத்4 ஸுதா4க1ர்
‘பகவான் கிருஷ்ணரின் தாமரைப் பாதங்களில் பக்தியில் ஈடுபடாமல், மனம் தூய்மை அடையாது.’
முந்தைய வசனத்தைப் படிக்கும்போது, பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர், உலக எண்ணம் கொண்ட ஆன்மாக்களுக்கு எதிராக, தன்னில் தங்கள் மனதை உள்வாங்குபவர்களுக்குத் தன் அருளை வழங்குவதில் பாரபட்சமாக இருக்கிறாரா என்ற கேள்வி எழலாம். ஒப்புயர்வற்ற ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அடுத்த வசனத்தில் இதை எடுத்துரைக்கிறார்.
