உத்1க்1ராமந்த1ம் ஸ்தி2த1ம் வாபி1 பு4ஞ்ஜானம் வா கு3ணான்வித1ம் |
விமூடா4 நானுப1ஶ்யன்தி1 ப1ஶ்யன்தி1 ஞானச1க்ஷுஷ: ||10||
உத்கிராமந்தம்--—புறப்படுதல்; ஸ்திதம்--—வசிப்பவர்; வா அபி—--அல்லது; புஞ்ஞானம்--—மகிழ்கிறது; வா--—அல்லது; குண-அன்விதம்----ஜட இயற்கையின் முறைகளின் பிடியில்; விமுடாஹா--—அறிவில்லாதவர்கள்; ந--இல்லை;அனுபஶ்யந்தி—--உணர்பவர்கள்; பஶ்யந்தி--—காண்கிறார்கள்; ஞான--சக்ஷுஷஹ---அறிவின் கண்களை உடையவர்கள்.
Translation
BG 15.10: அறிவில்லாதவர்கள் ஆன்மாவை உடலில் தங்கியிருப்பதாலும், புலன்களை அனுபவிப்பதாலும் உணர்வதில்லை; அது இறப்பு மூலம் பிரிவுறும்போது அவர்கள் அதை உணரவும் மாட்டார்கள். ஆனால் அறிவின் கண்களை உடையவர்கள் அதைக் காணலாம்.
Commentary
ஆன்மா உடலுக்குள் அமர்ந்து, மனம் மற்றும் புலன்களின் உணர்வை அனுபவித்தாலும், எல்லோரும் இதை அறிவதில்லை. ஏனென்றால், ஆன்மா என்பது பொருட்பொருள் அல்ல, பொருள் புலன்களால் பார்க்கவும், தொடவும் முடியாது. விஞ்ஞானிகள் தங்கள் கருவிகளைக் கொண்டு ஆய்வகங்களில் அதைக் கண்டறிய முடியாது, எனவே அவர்கள் உடல் சுயம் என்று தவறாக முடிவு செய்கிறார்கள். இது ஒரு கார் எப்படி நகர்கிறது என்பதைக் கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கும் மெக்கானிக் போன்றது. அவர் சக்கரங்களின் பின்னோக்கி இயக்கத்தைக் கண்டறிந்து, முடுக்கி, அழல்மூட்டும் பொருத்தி மற்றும் ஸ்டீயரிங் ஆகியவற்றை அடைகிறார். இவற்றை இயக்குவது ஒரு ஓட்டுநர்தான் என்பதை அறியாமல், இவற்றைக் காரின் இயக்கம் என்று முத்திரை குத்துகிறார். அதேபோல், ஆன்மா இருப்பதைப் பற்றிய அறிவு இல்லாமல், உடலியல் வல்லுநர்கள் உடல் உறுப்புகள் ஒன்றாக சேர்ந்து உடலுக்குள் உயிருக்கு ஆதாரம் என்று முடிவு செய்கிறார்கள்.
இருப்பினும், ஆன்மீகத்தின் பாதையில் சென்றவர்கள், ஆன்மா இந்த உடல் உறுப்புகளுக்கு ஆற்றலை அளிக்கிறது என்பதை அறிவின் கண்களால் பார்க்கிறார்கள். அது வெளியேறும்போது, இதயம், மூளை, நுரையீரல் போன்ற ஜட உடலின் பல்வேறு உறுப்புகள் அனைத்தும் இருந்தாலும், உணர்வு இல்லாமல் போய்விடும். உணர்வு என்பது ஆன்மாவின் அறிகுறி; ஆன்மா இருக்கும் வரை அது உடலில் உள்ளது மற்றும் ஆன்மா வெளியேறும் போது வெளியேறுகிறது ஞானக் கண்களை உடையவர்களால் மட்டுமே பார்க்க முடியும். ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இங்கு கூறுகிறார், அறியாமையால் சூழப்பட்டவர்கள், தங்கள் தெய்வீக அடையாளத்தை அறியாமல், சரீர உடலை நான் என்று கருதுகின்றனர்.
