Bhagavad Gita: Chapter 15, Verse 5

BG 15.5: மாயை மற்றும் மாயையிலிருந்து விடுபட்டவர்களும், பற்றுதல் என்ற தீமையை வென்றவர்களும், சுயம் மற்றும் கடவுளின் மீது தொடர்ந்து வசிப்பவர்களும், புலன்களை அனுபவிக்கும் விருப்பத்திலிருந்து விடுபட்டவர்களும், இன்பம் மற்றும் துன்பம் என்ற இருமைகளுக்கு அப்பாற்பட்டவர்களும், அத்தகைய முக்தி பெற்றவர்கள் என் நித்ய இருப்பிடத்தை அடைகிறார்கள்.

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இப்போது ஒப்புயர்வற்ற கடவுளாகிய மரத்தின் அடிப்பகுதியை எவ்வாறு சரணடைவது என்பதை விளக்குகிறார். அறியாமையால் பிறந்த அகந்தையை முதலில் கைவிட வேண்டும் என்கிறார். உருவான ஆன்மா, மாயையில், தற்சமயம், 'என்னிடமுள்ள அனைத்திற்கும் நான் அதிபதி, எதிர்காலத்தில், நான் இன்னும் அதிகமாகப் பெறுவேன். இவை அனைத்தும் என் இன்பத்திற்க்கும் மகிழ்ச்சிக்கும் ஆகவே.’ என்று நினைக்கிறது. பெருமையின் போதையில் இருக்கும் வரை, நாம் பொருள் இயற்கையை அனுபவிப்பவர் என்று நினைக்கிறோம். அப்படிப்பட்ட நிலையில் நாம் இறைவனை அவமரியாதை செய்கிறோம், கடவுளின் விருப்பத்திற்கு சரணடைய விரும்புவதில்லை.

நாம் அனுபவிப்பவர் என்ற தவறான எண்ணத்தை அறிவின் உதவியுடன் அகற்ற வேண்டும். பொருள் ஆற்றல் கடவுளுக்கு சொந்தமானது மற்றும் அவருடைய சேவைக்கானது என்பதை நாம் உணர வேண்டும். ஆன்மா இறைவனின் அடிமை, எனவே இந்திரிய பொருட்களை அனுபவிக்கும் மனப்பான்மையை சேவை மனப்பான்மையாக மாற்ற வேண்டும். இதற்காக, மனதை உலகத்தை நோக்கி இழுக்கும் மற்றும் கடவுளிடமிருந்து விலகிச் செல்லும் பொருள் பற்றுகளை நாம் அகற்ற வேண்டும். மாறாக, சுயத்தின் உண்மையான தன்மையை கடவுளின் நித்திய ஊழியராக புரிந்துகொண்டு, தன்னலமற்ற சேவை மனப்பான்மையில் மனதைக் கடவுளுடன் இணைக்க வேண்டும். ப¹த்³ம புராணம் கூறுகிறது:

தா³ஸ பூ⁴த¹மித³ம் த¹ஸ்ய ஜக³த்¹ஸ்தா²வர ஜங்க³மம்

ஸ்ரீமன்நாராயண ஸ்வாமி ஜக³தா¹ம்ப்¹ரபு⁴ரீஶ்வரஹ

‘ஒப்புயர்வற்ற கடவுளான ஸ்ரீ நாராயணன் உலகின் கட்டுப்பாட்டாளர் மற்றும் இறைவன். இந்த படைப்பில் உள்ள அனைத்து அசையும் மற்றும் அசையாத உயிரினங்கள் மற்றும் உறுப்புகள் அனைத்தும் அவருடைய ஊழியர்கள்.’ எனவே, கடவுளுக்குச் சேவை செய்யும் விருப்பத்தை நாம் எவ்வளவு அதிகமாக வளர்த்துக் கொள்கிறோமோ, அவ்வளவு அதிகமாக ப்ரகிருதியை அனுபவிப்பவர் என்ற மாயை நீங்கி இதயம் சுத்தமாகும். ஜகத்குரு ஸ்ரீ கிருபாலுஜி மஹாராஜ், இதயத்தைச் சுத்தப்படுத்துவதற்கான மிகவும் சக்தி வாய்ந்த வழிமுறையாக, எல்லாவற்றையும் விட இந்தக் கருத்தை வலியுறுத்தினார்:

ஸௌ பா³த்¹த¹ன் கி¹ பா³த்¹த¹ ஏக, த⁴ரு முரளித⁴ர தி⁴யானா,

ப³டவஹு ஸேவா-வாஸனா, யஹா ஸோ ஞானன ஞான

(ப⁴க்¹தி¹ ஶத¹க், வசனம் 74)

' தூய்மைப் படுத்துவதற்கான நூறு அறிவுரைகளில், மிக முக்கியமானது இதுதான்:உங்கள் மனம் தெய்வீக புல்லாங்குழல் வாசிப்பாளரான ஸ்ரீ கிருஷ்ணரில் லயிக்கட்டும்.மேலும் அவருக்கு சேவை செய்வதற்கான உங்கள் விருப்பத்தை அதிகரித்துக் கொண்டே இருங்கள். இந்த ஆலோசனை இது போன்ற நூறு அறிவு ரத்தினங்களை விட முக்கியமானது.’

ஒருமுறை நாம் நமது இதயங்களைச் சுத்தப்படுத்துவதில் வெற்றி பெற்று, கடவுளின் அன்பான சேவையில் முழுமையாக நிலைத்திருப்பதற்கு பிறகு , என்ன நடக்கும்? ஸ்ரீகிருஷ்ணர் இந்த வசனத்தில் அத்தகைய பரிபூரண ஆத்மாக்கள் நித்திய ஆன்மீக சாம்ராஜ்யம்த்திற்குச் செல்கின்றன என்பதை விளக்குகிறார். கடவுள் உணர்வு நிலை நிலையை அடையும்போது பொருள் சாம்ராஜ்யம் எவ்விதமான நோக்கத்திற்கும் பயனற்றதாகிறது. ஆன்மா அப்போதுதான் மற்ற கடவுள்-உணர்ந்தவர்களுடன் சேர்ந்து கடவுளின் தெய்வீக வாசஸ்தலத்தில் வசிக்க தகுதி உடையதாகிறது. ஒரு சிறை ஒரு நகரத்தின் ஒரு சிறிய பகுதியை மட்டுமே ஆக்கிரமித்துள்ளது போல, பொருள் சாம்ராஜ்யம். கடவுளின் முழு படைப்பில் நான்கில் ஒரு பங்கு மட்டுமே. கடவுளின் முழு படைப்பில் ஆன்மீக மண்டலம் நான்கில் மூன்று பங்கை ஆக்கிரமித்துள்ளது. வேதங்கள் கூறுகின்றன:

பா¹தோ³ ’ஸ்ய விஷ்வா பூ⁴தா¹னி, த்¹ரிபா¹த3ஸ்ய அம்ரித¹ம் தி³வி

(பு¹ருஷ ஸுக்¹த¹ம், மந்தி¹ரம் 3)

வாழ்க்கை மற்றும் இறப்பு நிகழ்வுகளுக்கு அப்பாற்பட்ட.படைப்பின். மற்ற மூன்று பகுதிகளும் கடவுளின் நித்திய உறைவிடங்கள். பின்வரும் வசனத்தில் அந்த நித்திய தங்குமிடத்தின் தன்மையை ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் விளக்குகிறார்.