யோ யோ யாம் யாம் த1னும் ப4க்1த1: ஶ்ரத்3த4யார்சி1து1மிச்1ச2தி1 |
த1ஸ்ய த1ஸ்யாச1லாம் ஶ்ரத்3தா4ம் தா1மேவ வித3தா4ம்யஹம் ||21||
யஹ யஹ--—யாரானாலும் எதுவானாலும்; யாம் யாம்--—எதுவானாலும்; தனும்—--வடிவத்தை; பக்தஹ--—பக்தர்; ஶ்ரத்தயா---—நம்பிக்கையுடன்; அர்சித்தும்--—வழிபட; இச்சதி--—ஆசைப்படுகிறாரோ; தஸ்ய தஸ்ய--—அவருக்கு; அசலம்--—நிலையான; ஶ்ரத்தாம்—--நம்பிக்கையை; தாம்—-அதில்; ஏவ—-நிச்சயமாக; விததாமி—--அளிக்கிறேன்; அஹம்--—நான்
Translation
BG 7.21: ஒரு பக்தன் எந்த தேவலோக வடிவத்தை நம்பிக்கையுடன் வழிபட முற்படுகிறானோ, அத்தகைய பக்தனின் நம்பிக்கையை நான் அந்த வடிவத்தில் நிலைநிறுத்துகிறேன்.
Commentary
மெய்யான அறிவோடு வரும் இறைவழிபாட்டில் உள்ள நம்பிக்கையே மிகவும் பயனுள்ள வகையாகும். இருப்பினும், உலகில் நாம் சுற்றிப் பார்த்தால், உறுதியான மற்றும் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையுடன் தங்கள் பக்தியில் ஈடுபடும் எண்ணற்ற தேவலோக தெய்வங்களின் பக்தர்களையும் காண்கிறோம். இந்த மக்கள் எப்படி கீழ்த்தரமான வழிபாட்டில் இவ்வளவு உயர்ந்த நம்பிக்கையை வளர்த்துக் கொள்கிறார்கள் என்று நாம் ஆச்சரியப்படலாம்.
ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இந்த வசனத்தில் பதில் அளிக்கிறார். தேவலோகக் கடவுள்கள் மீதான நம்பிக்கையும் அவரால் வலுப்பெறுகிறது என்று கூறுகிறார். தேவலோகக் தெய்வங்களை வழிபட முற்படுபவர்கள் தங்கள் பொருள் ஆசைகளை நிறைவேற்றுவதைக் காணும்போது, அவர் அவர்களின் நம்பிக்கையை நிலைநிறுத்தி, அவர்களின் பக்திக்கு உதவுகிறார். தேவலோகக் கடவுள்களுக்குத் தங்கள் பக்தர்களிடம் நம்பிக்கையை உருவாக்கும் திறன் இல்லை.
அவர்களில் நம்பிக்கையை (ஶரத்தா) தூண்டுவது எப்பொழுதும் அவர்கள் (மனதில்) இருக்கிற பரமாத்மா (ஒப்புயர்வற்ற ஆத்மா) ஆகும். ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் 15.15 வது வசனத்தில் கூறுவது போல், ‘எல்லா உயிர்களின் இதயங்களிலும் நான் அமர்ந்திருக்கிறேன், என்னிடமிருந்து நினைவு, அறிவு மற்றும் மறதி வருகிறது.’
அத்தகைய நம்பிக்கை பொருத்தமற்றதாக இருக்கும் போது, ஒப்புயர்வற்ற கடவுள் நம்பிக்கையை ஏன் பலப்படுத்துகிறார் என்று ஒருவர் கேட்கலாம். இது பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளை உண்மையான குழந்தைகளைப் போல பொம்மைகள் மீது பாசத்தைப் பொழிவதற்கு அனுமதிக்கிறார்கள். பெற்றோர்களுக்குத் பொம்மை மீது தங்கள் குழந்தையின் பாசம் அறியாமை என்று தெரியும், இருப்பினும் அவர்கள் குழந்தையை பொம்மைகளை நேசிக்கவும் விளையாடவும் ஊக்குவிக்கிறார்கள். காரணம், இது குழந்தை வளரும்போது பயனளிக்கும் பாசம், அன்பு மற்றும் அக்கறை ஆகிய குணங்களை வளர்க்க உதவும் என்று பெற்றோர்கள் அறிந்திருக்கிறார்கள். அதேபோல, ஆன்மாக்கள் பொருள் ஈட்டுவதற்காக தேவலோக தெய்வங்களை வழிபடும் போது, அவர்களின் அனுபவம் ஆன்மாவை மேல்நோக்கி பரிணமிக்க உதவும் என்ற எதிர்பார்ப்பில் கடவுள் அவர்களின் நம்பிக்கையை நிலைநிறுத்துகிறார். பிறகு, ஒரு நாள் அவர் எல்லாவற்றுக்கும் மிக முக்கியமானவராக இருக்கிறார் என்று உணர்ந்து ஆன்மா பரமாத்மாவிடம் சரணடையும்.
