அத்தியாயம் 5: கர்ம ஸன்யாஸ யோகம்

இந்த அத்தியாயம் கர்ம ஸன்யாஸத்தை (செயல்களைத் துறத்தல்) கர்ம யோக (பக்தியுடன் பணிபுரிதல்) பாதையுடன் ஒப்பிடுகிறது. ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் விளக்குகிறார், ஏனெனில் அவை இரண்டும் ஒரே குறிக்கோளுக்கு இட்டுச் செல்கின்றன. இருப்பினும், மனம் போதுமான அளவு தூய்மையாக இருக்கும் வரை, பக்தியுடன் செயல்படுவதன் மூலம் மனத்தின் தூய்மை அடையும் வரை செயல்களைத் துறப்பதை முழுமையாகச் செய்ய முடியாது. எனவே, கர்ம யோகம் என்பது மனிதகுலத்தின் பெரும்பான்மையானவர்களுக்கு பொருத்தமான விருப்பமாகும். கர்ம யோகிகள் தங்கள் உலகக் கடமைகளை புனிதப்படுத்தப்பட்ட புத்திக்கூர்மையுடன் செய்கிறார்கள், தங்கள் செயல்களின் பலனில் உள்ள பற்றுதலைக் கைவிட்டு, கடவுளுக்கு அர்ப்பணிக்கிறார்கள். இவ்வாறு, அவர்கள் தாமரை இலையைப் போல பாவத்தால் பாதிக்கப்படாமல் இருக்கிறார்கள்.-தாமரை இலை அது மிதக்கும் தண்ணீரால் தீண்டப் படுவதில்லை.

அறிவின் ஒளியால், உடலை ஒன்பது வாயில்கள் கொண்ட நகரத்தில் வசிக்கும் ஆன்மாவைப் போல உணர்கிறார்கள். எனவே, அவர்கள் தங்களைச் செய்பவர்களாகவோ அல்லது தங்கள் செயல்களை அனுபவிப்பவர்களாகவோ கருதுவதில்லை. அவர்கள் பார்ப்பன சமத்துவத்தைப் பெற்றவர்கள். ஆகையால் அவர்கள் ஒரு பிராமணன், ஆடு, யானை, நாய் மற்றும் நாய் உண்பவர்களை சமமாகப் பார்க்கிறார்கள். அத்தகைய உண்மையான கற்றவர்கள் கடவுளின் குறைபாடற்ற குணங்களை வளர்த்துக் கொள்கிறார்கள். மற்றும் முழுமையான சத்தியத்தில் அமர்ந்திருக்கிறார்கள். இந்த்ரியப் பொருட்களால் ஏற்படும் இன்பங்களை, அவை உண்மையிலேயே துன்பத்திற்கு ஆதாரம் என்பதை உணராமல், உலக மக்கள் அதை அனுபவிக்க முயல்கின்றனர். ஆனால் கர்ம யோகிகள் அவற்றில் மகிழ்ச்சியடைவதில்லை; மாறாக, அவர்கள் கடவுளின் பேரின்பத்தை உள்ளே அனுபவிக்கிறார்கள்.

அத்தியாயம் பின்னர் துறவின் பாதையை விவரிக்கிறது. கர்ம ஸன்யாஸீகள் தங்கள் புலன்கள், மனம் மற்றும் புத்தியைக் கட்டுப்படுத்த தவம் புரிகிறார்கள். அவர்கள் வெளிப்புற இன்பம் பற்றிய அனைத்து எண்ணங்களையும் மூடிவிட்டு, ஆசை, பேராசை மற்றும் கோபத்திலிருந்து விடுபடுகிறார்கள். பின்னர், கடவுள் பக்தியுடன் தங்கள் துறவறத்தை முடித்து, நிலையான அமைதியை அடைகிறார்கள்.