அத்தியாயம் 9: ராஜா வித்யா யோகம்

ஏழாவது மற்றும் எட்டாவது அத்தியாயங்களில், ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் பக்தியை யோகத்தை அடைவதற்கான எளிதான வழிமுறையாகவும், யோகத்தின் உயர்ந்த வடிவமாகவும் அறிவித்தார். ஒன்பதாவது அத்தியாயத்தில், பிரமிப்பு, பயபக்தி மற்றும் பக்தியைத் தூண்டும் அவரது உன்னத மகிமைகளைப் பற்றி பேசுகிறார். அர்ஜுனன் முன் தனது தனிப்பட்ட வடிவில் நின்று கொண்டிருந்தாலும், மனித ஆளுமையைப் பெற்றிருக்க வேண்டும் என்று தவறாகக் கருதக்கூடாது என்பதை அவர் வெளிப்படுத்துகிறார். அவர் தனது பொருள் ஆற்றலின் மீது எவ்வாறு ஆதிக்கம் செலுத்துகிறார் மற்றும் எவ்வாறு படைப்பின் தொடக்கத்தில் எண்ணற்ற உயிர் வடிவங்களை உருவாக்கி, அவற்றை மீண்டும் கலைக்கும் நேரத்தில் உள்வாங்கி, பின்னர் படைப்பின் அடுத்த சுழற்சியில் அவற்றை மீண்டும் வெளிப்படுத்துகிறார் என்பதை விளக்குகிறார். எங்கும் வீசும் பலத்த காற்று வானத்தில் எப்பொழுதும் தங்கியிருப்பது போல, எல்லா உயிர்களும் அவரில் வாழ்கின்றன. ஆயினும் கூட, அவரது தெய்வீக யோகமாயா சக்தியால், அவர் நடுநிலையான பார்வையாளராக, எப்பொழுதும் இந்த நடவடிக்கைகள் அனைத்திலிருந்தும் ஒதுங்கி இருக்கிறார்.

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இந்து சமயத்தின் பலதெய்வ கோயில்களின் வெளிப்படையான குழப்பத்தை வழிபாட்டின் ஒரே இலக்கு ஒரு கடவுள் என்று விளக்கி தீர்த்து வைக்கிறார். அவர் அனைத்து உயிரினங்களின் குறிக்கோள், ஆதரவு, அடைக்கலம் மற்றும் ஒரே உண்மையான நண்பர். வேதங்களின் சம்பிரதாயச் சடங்குகளில் நாட்டம் கொண்டவர்கள் தேவலோக உறைவிடங்களை அடைகிறார்கள், அவர்களுடைய புண்ணியத் தகுதிகள் குறைந்துவிட்டால், அவர்கள் மீண்டும் பூமிக்குத் திரும்புகிறார்கள். ஆனால் ஒப்புயர்வற்ற பகவானிடம் பிரத்யேக பக்தியில் ஈடுபடுபவர்கள் அவருடைய இருப்பிடத்தை அடைகிறார்கள். ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இவ்வாறு, தன்னை நோக்கி செலுத்தப்படும் கலப்படமற்ற பக்தியின் அதி உன்னதத்தை உயர்த்துகிறார். அத்தகைய பக்தியில், நாம் கடவுளின் விருப்பத்துடன் முழுமையான ஐக்கியத்தில் வாழ வேண்டும், நம்மிடம் உள்ள அனைத்தையும் அவருக்கு அர்ப்பணித்து, அவருக்காக மட்டுமே அனைத்தையும் செய்ய வேண்டும். அத்தகைய தூய பக்தியின் மூலம், கர்மங்களின் அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுபட்டு, கடவுளுடனான ஆழ்ந்த உட்பொருளுடைய ஐக்கியத்தின் இலக்கை அடைவார்.

மேலும், ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் யாரையும் ஆதரிப்பதும் இல்லை, நிராகரிப்பதும் இல்லை என்று உறுதியாகக் கூறுகிறார் - அவர் அனைவருக்கும் பாரபட்சமற்றவர். அவரிடம் அடைக்கலம் அடையும் இழிவான பாவிகளையும் அவர் மனமுவந்து ஏற்றுக்கொண்டு, அவர்களை விரைவில் நல்லொழுக்கமுள்ளவர்களாகவும் தூய்மையாகவும் ஆக்குகிறார். தம்முடைய பக்தர்கள் அழியமாட்டார்கள் என்று வாக்குக் கொடுக்கிறார். அவர்களுக்குள் அமர்ந்து, அவர்களுக்கு இல்லாததை வழங்குகிறார், அவர்கள் ஏற்கனவே வைத்திருப்பதைப் பாதுகாக்கிறார். எனவே, நாம் எப்பொழுதும் அவரை நினைத்து, அவரை வணங்கி, நம் மனதையும் உடலையும் அவருக்கு அர்ப்பணித்து, அவரையே நமது உயர்ந்த இலக்காகக் கொள்ள வேண்டும்.