ஞேயம் யத்1த1த்1ப்1ரவக்ஷ்யாமி யஞ்ஞாத்1வாம்ருத1மஶ்னுதே1 |
அனாதி3மத்1ப1ரம் ப்3ரஹ்ம ஸத்1த1ந்நாஸது3ச்1யதே1||13||
ஞேயம்---அறியப்பட வேண்டியதை; யத்—--எது; தத்—--அதை; ப்ரவக்ஷ்யாமி--—நான் இப்பொழுது வெளிப்படுத்துவேன்; யத்--—எது; ஞாத்வா—--அறிவதன் மூலம்; அமிர்தம்--—அழியாத நிலையை; அஶ்னுதே—ஒருவர் அடைகிறார்; அனாதி--—ஆரம்பமற்ற; மத்-பரம்--—எனக்கு அடிபணிந்தவர்; ப்ரஹ்ம—ப்ரஹ்மன்; ந—இல்லை; ஸத்--—இருப்பது; தத்—--அது; ந—--இல்லை; அஸத்-—இல்லாத; உச்யதே—--என்று அழைக்கப்படுகிறது
Translation
BG 13.13: அறியப்பட வேண்டியதை நான் இப்பொழுது உனக்கு வெளிப்படுத்துகிறேன், மேலும் இதை அறிவதன் மூலம் ஒருவர் அழியாத நிலையை அடைகிறார். இது இருப்புக்கும் இல்லாததற்கும் அப்பாற்பட்ட ஆரம்பமற்ற ப்ரஹ்மம் .
Commentary
இரவும் பகலும் ஒரே நாணயத்தின் இரு பக்கங்கள் போன்றது, ஒன்று இல்லாமல் மற்றொன்று இருக்க முடியாது. .நாம் சில இடங்களில் பகல் என்று கூறுவதற்கு அந்த இடத்தில் இரவு பொழிவு நிகழ்வது அவசியம். ஆனால் இரவு இல்லை என்றால், பகலும் இல்லை; நிரந்தர ஒளி மட்டுமே உள்ளது. இதேபோல், ப்ரஹ்மனைப் பொருத்தவரை, 'இருப்பு' என்ற வார்த்தை போதுமான விளக்கமாக இல்லை. ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் ப்ரஹ்மன் இருப்பு மற்றும் இல்லாதது என்ற ஒப்பீட்டு விதிமுறைகளுக்கு அப்பாற்பட்டது என்று கூறுகிறார்.
ப்ரஹ்மன், அதன் உருவமற்ற மற்றும் பண்பு இல்லாத அம்சத்தில், ஞானிகளின் வழிபாட்டின் பொருள். அதன் தனிப்பட்ட வடிவத்தில், பகவானாக, இது பக்தர்களின் வழிபாட்டின் பொருள். உடலுக்குள் இருப்பது பரமாத்மா எனப்படும். இவை அனைத்தும் ஒரே உன்னத யதார்த்தத்தின் மூன்று வெளிப்பாடுகள். பின்னர், 14.27 வசனத்தில், ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் கூறுகிறார்: ப்3ரஹ்மணோ ஹி ப்1ரதி1ஷ்டா2ஹம் ‘நான் உருவமற்ற ப்ரஹ்மத்தின் அடிப்படை’இவ்வாறு, உருவமற்ற ப்ரஹ்மன் மற்றும் கடவுளின் தனிப்பட்ட வடிவம் ஆகிய இரண்டும் ஒப்பற்ற தெய்வீக ஆளுமையின் இரண்டு தன்மைகள். இரண்டும் எல்லா இடங்களிலும் உள்ளன, எனவே அவை இரண்டையும் எல்லாம் வியாபித்தவை என்று அழைக்கலாம். இவற்றைக் குறிப்பிடுகையில், ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் கடவுளிடம் வெளிப்படும் முரண்பாடான குணங்களை வெளிப்படுத்துகிறார்.
