யம் ஹி ந வ்யத2யன்த்1யேதே1 பு1ருஷம் பு1ருஷர்ஷப4 |
ஸமது3:க2ஸுக2ம் தீ4ரம் ஸோம்ருத1த்1வாய க1ல்ப1தே1 ||15||
யம்-—-எவன்; ஹி--—நிச்சியமாக; ந—இல்லை; வ்யதயந்தி—துன்பத்தால் ஏதே----இவை; புருஷம்-—- அவன்; புருஷர்ஷப—--மனிதர்களில் உன்னதமானவன்; ஸம-—--சமநிலையாக; துஹ்க-—--துன்பம்; ஸுகம்-—--மகிழ்ச்சி; தீரம்-—--நிலையாக இருப்பது; ஸஹ---அந்த மனிதன்; அம்ருதத்வாய—--விடுதலைக்கு; கல்பதே----தகுதி பெறுகிறான்
Translation
BG 2.15: ஓ அர்ஜுனா, மகிழ்ச்சி மற்றும் துன்பத்தால் பாதிக்கப்படாமல் இரண்டிலும் நிலையாக இருப்பவனே மனிதர்களில் உன்னதமானவன். அத்தகையவன் விடுதலைக்கு தகுதி பெறுகிறான்.
Commentary
முந்தைய வசனத்தில், மகிழ்ச்சி மற்றும் துன்பம் ஆகிய இரண்டு உணர்வுகளையும் நொடிப்பொழுது உணர்வுகள் என்று ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் விளக்கினார். பாகுபாட்டின் மூலம் இந்த இருமைகளுக்கு மேல் உயர அர்ஜுனனை இப்போது அவர் ஊக்குவிக்கிறார். இந்த பாகுபாட்டை வளர்ப்பதற்கு, இரண்டு முக்கியமான கேள்விகளுக்கான பதில்களை நாம் முதலில் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்: 1) நாம் ஏன் மகிழ்ச்சிக்காக ஆசைப்படுகிறோம்? 2) பொருள் மகிழ்ச்சி ஏன் நம்மை திருப்திப்படுத்தவில்லை?
முதல் கேள்விக்கான பதில் மிகவும் எளிமையானது. கடவுள் எல்லையற்ற பேரின்பத்தின் பெருங்கடல், மற்றும் நாம் ஆத்மாக்கள் அவருடைய சிறிய பகுதிகள். இதன் அடிப்படையில் நாம் எல்லையற்ற ஆனந்தக் கடலின் சிறு சிதறல்கள் என்று அர்த்தம். ஸ்வாமி விவேகானந்தர் மக்களை நோக்கி, 'ஓ அழியாத பேரின்பத்தின் குழந்தைகளே' என்று கூறுவார். ஒரு குழந்தை தனது தாயிடம் ஈர்க்கப்படுவது போல, ஒவ்வொரு பகுதியும் இயற்கையாகவே அதன் முழுமையை நோக்கி ஈர்க்கப்படுகிறது. அதேபோல, ஆனந்தக் கடலின் மிக நுண்ணிய பகுதிகளாக இருப்பதால், ஆத்மாக்களாகிய நாமும் இந்த ஆனந்தத்திற்கு ஈர்க்கப்படுகிறோம். எனவே, உலகில் நாம் செய்யும் அனைத்தும் மகிழ்ச்சிக்காகவே. மகிழ்ச்சி எங்கு உள்ளது அல்லது அது எந்த வடிவத்தில் இருக்கும் என்பது பற்றி நாம் அனைவரும் வெவ்வேறு கருத்துக்களை கொண்டிருக்கலாம், ஆனால், எல்லா உயிரினங்களும் அதைத் தவிர வேறு எதையும் தேடுவதில்லை. இது முதல் கேள்விக்கு பதிலளிக்கிறது.
இப்போது, இரண்டாவது கேள்விக்கான பதிலைப் புரிந்துகொள்வோம். ஆன்மா, கடவுளின் சிறிய பகுதியாக இருப்பதால், கடவுளைப் போலவே தெய்வீக இயல்புடையது. இதன் விளைவாக, ஆன்மா தேடும் மகிழ்ச்சியும் தெய்வீகமானது. அத்தகைய மகிழ்ச்சி பின்வரும் மூன்று பண்புகளைக் கொண்டிருக்க வேண்டும்:
- இது எல்லையற்ற அளவில் இருக்க வேண்டும்.
- இது நிரந்தரமாக இருக்க வேண்டும். –
- இது எப்போதும் புதியதாக இருக்க வேண்டும்.
ஸத்1`-சி 1த்1ஆனந்த்3 அல்லது நித்திய அறிவு - ஆனந்த பெருங்கடல் என்று விவரிக்கப்படும் கடவுளின் மகிழ்ச்சி அத்தகையது. இருப்பினும், புலன்கள் அவற்றின் பொருள்களுடன் தொடர்பு கொள்வதால் நாம் அனுபவிக்கும் மகிழ்ச்சி தலைகீழான, தற்காலிகமான, வரையறுக்கப்பட்ட, மற்றும் உணர்ச்சி அற்றதாக இருக்கிறது. இவ்வாறு, உடல் மூலம் நாம் உணரும் பொருள் மகிழ்ச்சி தெய்வீக ஆன்மாவை ஒருபோதும் திருப்திப்படுத்த முடியாது.
இந்த பாகுபாட்டுடன், பொருள் மகிழ்ச்சியின் உணர்வை நாம் பொறுத்துக்கொள்ள வேண்டும். இதேபோல், பொருள் துயரத்தின் உணர்வை நாம் பொறுத்துக்கொள்ள வேண்டும். ( இந்த இரண்டாவது அம்சம் 2.48 மற்றும் 5.20 போன்ற பின்வரும் வசனங்களில் விரிவாக விவாதிக்கப்படுகிறது) அப்போதுதான் நாம் இந்த இருமைகளுக்கு மேல் உயர்ந்து, பொருள் ஆற்றலின் பிணைப்பிலிருந்து விடுபடுவோம்.
