விஹாய கா1மான்ய: ஸர்வான்பு1மாம்ஶ்ச1ரதி1 நிஸ்ப்1ருஹ: |
நிர்மமோ நிரஹங்கா1ர: ஸ ஶான்தி1மதி4கச்1ச2தி1 ||71||
விஹாய---துறந்து; காமான்---பொருள் ஆசைகள்; யஹ---யார்; ஸர்வான்---அனைத்தையும்; புமான்---ஒருவர்;; சரதி---வாழ்கிறார்; நிஸ்ப்ருஹஹ---ஆசைகளில் இருந்து விடுபட; நிர்மமஹ----உடைமை உணர்வற்ற; நிரஹங்காரஹ---அகங்காரம் இல்லாத; ஸஹ---அந்த நபர்; ஶான்திம்---பூரண அமைதி; அதிகச்சதி---அடைவார்
Translation
BG 2.71: ஒருவன் தன் பொருள் ஆசைகள் அனைத்தையும் துறந்து, புலன் இன்பத்திற்கான ஏக்கமும், உரிமை உணர்வும், அகங்காரமும் இல்லாதவனாக இருந்தால், அவன் பூரண அமைதியை அடைய முடியும்.
Commentary
இந்த வசனத்தில் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் மனிதனின் அமைதியின் பாதையில் உள்ள தடைகளை விளக்குகிறார், பின்னர் த துறக்குமாறு அர்ஜுனனைக் கூறுகிறார்.
உலக ஆசைகள்: மனதில் நம் ஆசைகளுக்கு அடைக்கலம் கொடுக்கும் தருணத்தில், பேராசை மற்றும் கோபத்தின் வலையில் நாம் விழுகிறோம். எப்படியோ அவர்களின் வலையில் நாம் சிக்கிக் கொள்கிறோம், ஆகையால் ஆசைகளைத் திருப்திப்படுத்துவதற்குப் பதிலாக அவற்றை நீக்குவதன் மூலம் உள் அமைதிக்கான வழி கிடைக்கும்.
பேராசை: முதலாவதாக, பொருள் முன்னேற்றத்திற்கான ஆசை பொன்னான நேரத்தை வீணாக்குவது போன்றது. இது ஒருபோதும் முடிவடையாத பந்தயம். வளர்ந்த நாடுகளில் மிகச் சிலரே நல்ல வாழ்க்கை மற்றும் உணவுப் பழக்கவழக்கங்களை இழந்துள்ளனர், ஆனால் அவர்களின் பசி திருப்தியடையாததால் அவர்கள் இன்னும் குழப்பத்தில் உள்ளனர். எனவே, மனநிறைவின் செல்வத்தைப் பெறுபவர், விலைமதிப்பற்ற வாழ்க்கைப் பொக்கிஷத்தைப் பெறுகிறார்.
அஹங்காரம்: மக்களிடையே பெரும்பாலான சச்சரவுகள் அகங்காரத்தால் எழுகின்றன. ஹார்வர்ட் பிசினஸ் ஸ்கூல் அறிஞரும், 'ஹோவர்ட் பிசினஸ் ஸ்கூலில் அவர்கள் உங்களுக்கு என்ன கற்பிக்கவில்லை' என்ற புத்தகத்தின் ஆசிரியருமான மார்க் எச். மெக்கார்மேக் எழுதுகிறார் - "பெரும்பாலான வணிக நிர்வாகிகள் கைகளையும் கால்களையும் நீட்டிய ஒரு அரக்கனைப் போன்ற அஹங்காரத்தை கொண்டுள்ளனர்.’ உயர் நிர்வாக மட்டத்தில் தங்கள் வாழ்க்கையை விட்டு வெளியேறும் பெரும்பாலான வணிக நிர்வாகிகள் தங்கள் தொழில்முறை திறமையின்மையால் அல்லாமல், அவர்களின் தனிப்பட்ட அகங்காரத்தின் காரணமாக அவ்வாறு செய்கிறார்கள் என்பது புள்ளிவிவரங்களிலிருந்து அறியப்படுகிறது.
பேராசை: முதலாவதாக, பொருள் முன்னேற்றத்திற்கான பேராசை நேரத்தை வீணடிப்பதாகும். இரண்டாவதாக, இது முடிவில்லா பின்தொடர்தல் ஆகும். வளர்ந்த நாடுகளில், மிகச் சிலரே போதிய உணவு மற்றும் உடைகள் இல்லாமல் இருக்கின்றனர், ஆனாலும் அவர்கள் குழப்பத்தில் இருக்கிறார்கள்; ஏனெனில் அவர்களின் ஏக்கம் இன்னும் திருப்தியடையவில்லை. இவ்வாறு, மனநிறைவின் செல்வத்தை வைத்திருப்பவர்கள் வாழ்க்கையின் மிகப்பெரிய பொக்கிஷங்களில் ஒன்றைக் கொண்டுள்ளனர்.
உரிமை: அறியாமையால் மனதில் உரிமை உணர்வு எழுகிறது. வெறுங்கையுடன் உலகிற்கு வந்தோம், வெறுங்கையுடன் செல்வோம், பிறகு எப்படி உலகப் பொருட்களை நம்முடையதாகக் கருதுவது.
