ஶ்ருதி1விப்1ரதி1ப1ன்னா தே1 யதா3 ஸ்தா2ஸ்யதி1 நிஶ்ச1லா |
ஸமாதா4வச1லா பு3த்3தி4ஸ்த1தா3 யோக3மவாப்1ஸ்யஸி ||53||
ஶ்ருதி-விப்ரதிபன்னா—--வேதங்களின் பலனுள்ள பகுதிகளால் ஈர்க்கப்படவில்லை; தே—--உன்; யதா--— எப்பொழுது; ஸ்தாஸ்யதி—--எஞ்சியிருக்கும்; நிஶ்சலா--— உறுதியான ஸமாதௌ--— தெய்வீக உணர்வில்; அசலா --—உறுதியாக; புத்திஹி--—புத்தி; ததா--—அப்பொழுது; யோகம்—- யோகம் நிலையை; அவாப்ஸ்யஸி-—நீ அடைவாய்
Translation
BG 2.53: உன் நுண்ணறிவானது வேதங்களின் பலனுள்ள பகுதிகளால் ஈர்க்கப்படுவதை நிறுத்திவிட்டு, தெய்வீக உணர்வில் உறுதியாக இருக்கும் போது, நீ சரியான யோக நிலையை அடைகிறாய்.
Commentary
ஆன்மீக பயிற்சியாளர்கள் ஆன்மீகப் பாதையில் முன்னேறும்போது, கடவுளுடனான அவர்களின் உறவு வலுவடைகிறது. அந்த நேரத்தில், அவர்கள் முன்பு செய்து வந்த வேத சடங்குகள் சிக்கலானதாகவும், நேரத்தைச் செலவழிப்பதாகவும் இருப்பதைக் காண்கிறார்கள். அவர்கள் தங்கள் பக்தியுடன் இந்த சடங்குகளை தொடர்ந்து செய்ய கடமைப்பட்டிருக்கிறார்களா அல்லது அவர்கள் சடங்கை நிராகரித்து, தங்கள் ஆன்மிகப் பயிற்சிக்கு தங்களை முழுமையாக அர்ப்பணித்தால், அவர்கள் ஒரு குற்றத்தைச் செய்தவர்கள் ஆவார்களா என்று அவர்கள் ஆச்சரியப்படுகிறார்கள். அப்படிப்பட்டவர்கள் தங்களின் சந்தேகத்திற்கு இந்த வசனத்தில் விடை காண்பார்கள். வேதங்களின் பலன் தரும் பிரிவுகளில் ஈர்க்கப்படாமல், ஆன்மீக பயிற்சியில் நிலைத்திருப்பது குற்றமல்ல; மாறாக, அது ஒரு உயர்ந்த ஆன்மீக நிலை என்று ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் கூறுகிறார்,
பதினான்காம் நூற்றாண்டின் புகழ்பெற்ற முனிவரான மாதவேந்திர புரி இந்த உணர்வை மிகவும் வலியுறுத்துகிறார். ஒரு வேத ப்ராஹ்மணர் ஆகிய அவர் விரிவான சடங்கு நடைமுறைகளில் ஈடுபட்டார், பின்னர் ஸன்னியாஸம் (துறந்த ஒழுங்கு)மற்றும், ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் பக்தியில் முழு மனதுடன் ஈடுபட்டார். அவரது பிற்கால வாழ்க்கையில், அவர் எழுதினார்:
ஸந்த்4யா வந்த3ந ப4த்3ரமஸ்து1 ப4வதே1
போ4ஹோ ஸ்நான து1ப்4யம் நமஹ
போ4 தே3வாஹா பி1த1ரஶ்ச1த1ர்பண விதௌ4
நஹம் க்ஷமஹ க்ஷம்யதா1ம்
யத்1ர க்1வாபி1 நிஷத்4ய யாத3வ கு1லோத்1
த1ஸ்ய க1ன்ஸத்4விஷஹ
ஸ்மாரம் ஸ்மாரமக4ம் ஹராமி த1த3லம்
மன்யே கி1மன்யேன மே
‘எல்லா வகையான சடங்குகளையும் மதிக்க எனக்கு நேரமில்லாததால் மன்னிப்பு கேட்க விரும்புகிறேன். எனவே அன்பான சந்தியா வந்தனம், (பூணூல் தரித்தவர்கள் தினமும் மூன்று முறை செய்யும் சடங்குகள்), புனித நீராடல்கள், தேவலோக தெய்வங்களுக்கான பலிகள், முன்னோர்களுக்கு காணிக்கைகள் முதலியன; எனவே என்னை மன்னிக்கவும். இப்போது, நான் எங்கு அமர்ந்தாலும், கம்ஸனின் எதிரியான ஸ்ரீ கிருஷ்;ணரை நினைவுகூர்கிறேன், அதுவே என்னைப் பொருள் அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுவிக்கப் போதுமானது.’
தெய்வீக உணர்வில் உறுதியான நிலையைக் குறிக்க ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இந்த வசனத்தில் ஸமாத4வ்-அச1லா என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துகிறார். ஸமாதி என்ற சொல் ஸம (ஸமநிலை) மற்றும் தீ 4 (நுண்ணறிவு) என்ற வேர்களிலிருந்து உருவானது, அதாவது, 'நுண்ணறிவின் மொத்த சமநிலையின் நிலை'. எவரொருவர் பொருள் ஈர்ப்புகளால் அசைக்கப்படாமல் உயர் உணர்வு நிலையில் உறுதியுடன் இருக்கிறாரோ, ஸமாதி அல்லது முழுமையான யோக நிலையை அடைகிறார்.
