Bhagavad Gita: Chapter 1, Verse 42

ସଙ୍କରୋ ନରକାୟୈବ କୁଳଘ୍ନାନାଂ କୁଳସ୍ୟ ଚ ।
ପତନ୍ତି ପିତରୋ ହ୍ୟେଷାଂ ଲୁପ୍ତପିଣ୍ଡୋଦକକ୍ରିୟାଃ ।।୪୨।।

ସଙ୍କରାଃ-ଜାରଜ ସନ୍ତାନ; ନରକାୟ-ନର୍କ ଜୀବନ ପାଇଁ; ଏବ-ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ; କୁଳଘ୍ନାନାଂ-ଯେଉଁମାନେ କୁଳଘାତକ ସେମାନଙ୍କର; କୁଳସ୍ୟ-କୁଳ (ବା ବଂଶ)ର; ଚ-ମଧ୍ୟ; ପତନ୍ତି-ଅଧୋପତିତ ହୁଅନ୍ତି; ପିତରଃ-ପିତୃପୁରୁଷଗଣ; ହି-ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ; ଏଷାଂ-ସେମାନଙ୍କର; ଲୁପ୍ତ-ଲୁପ୍ତ ହୋଇଯାଏ; ପିଣ୍ଡୋଦକ କ୍ରିୟାଃ- ଶ୍ରାଦ୍ଧକ୍ରିୟା ।

Translation

BG 1.42: ଅବାଞ୍ôଚତ ସନ୍ତାନ ବୃଦ୍ଧି ସେହି ପରିବାର ଏବଂ ପରିବାରକୁ କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ କରିଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଉଭୟଙ୍କର ଜୀବନକୁ ନାରକୀୟ କରିଦିଏ । ଏହିପରି ଭ୍ରଷ୍ଟ ପରିବାରର ପୂର୍ବଜମାନେ ଶ୍ରାଦ୍ଧ ତର୍ପଣ ଆଦିରୁ ବଞ୍ôଚତ ହେବା ଯୋଗୁଁ ତାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ପତନ ହୋଇଥାଏ ।

Watch Swamiji Explain This Verse