Bhagavad Gita: Chapter 18, Verse 19

BG 18.19: அறிவு, செயல் மற்றும் செய்பவர் ஆகியவை ஸாங்கிய தத்துவத்தில் மூன்று வகைகளாக அறிவிக்கப்படுகின்றன, அவை ஜட இயற்கையின் மூன்று முறைகளின்படி வேறுபடுகின்றன. அவைகளின் வேறுபாடுகளை நான் உனக்கு விளக்குகிறேன், கேள்.

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் மீண்டும் இயற்கையின் மூன்று முறைகளைக் குறிப்பிடுகிறார். அத்தியாயம் 14 இல், அவர் இந்த முறைகளைப் பற்றி ஒரு அறிமுகம் கொடுத்தார், மேலும் அவை ஆன்மாவை வாழ்க்கை மற்றும் இறப்பு ஸம்ஸாரத்துடன் எவ்வாறு பிணைக்கிறது என்பதை விவரித்தார். பின்னர் அத்தியாயம் 17 இல், இந்த மூன்று முறைகள் மக்களின் நம்பிக்கையின் வகைகளையும், அவர்களின் உணவுத் தேர்வையும் எவ்வாறு பாதிக்கிறது என்பதைப் பற்றி விரிவாகச் சொன்னார். தியாகம், தானம், தவம் ஆகிய மூன்று வகைகளையும் விளக்கினார். இங்கே, மூன்று குணங்களின்படி, இறைவன் மூன்று வகையான அறிவு, செயல் மற்றும் செய்பவர்களைப் பற்றி விளக்குவார்.

இந்திய தத்துவத்தில் உள்ள ஆறு சிந்தனை அமைப்புகளில், ஸாங்கிய தத்துவம் (புருஷ ப்ரகி¹ரிதி¹ வாதம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது) பொருள் இயற்கையின் பகுப்பாய்வில் அதிகாரமாக அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது. அது ஆன்மாவை புருஷனாக (எஜமானனாக) கருதுகிறது, இதனால் பல புருஷர்களை அங்கீகரிக்கிறது ப்ரகி¹ரிதி¹ என்பது பொருள் இயல்பு மற்றும் அதிலிருந்து உருவாக்கப்பட்ட அனைத்தையும் உள்ளடக்கியது. ப்ரக்ருதியை அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற புருஷனின் ஆசையே துன்பத்திற்கு காரணம் என்று ஸாங்கியம் கூறுகிறது. இந்த அனுபவிக்கும் நாட்டம் குறையும் போது, ​​புருஷன் ஜட இயற்கையின் அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டு நித்திய பேரின்பத்தை அடைகிறார். ஸாங்கிய அமைப்பு பரம் புருஷ் அல்லது ஒப்புயர்வற்ற கடவுளின் இருப்பை ஒப்புக் கொள்ளவில்லை, எனவே முழுமையான உண்மையை அறிவதற்கு அது போதாது. இருப்பினும், ப்ரக்ருதி (பொருள் இயல்பு) பற்றிய அறிவு விஷயத்தில், ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அதை அதிகாரம் என்று குறிப்பிடுகிறார்.