யத3ஹங்கா1ரமாஶ்ரித்1ய ந யோத்1ஸ்ய இதி1 மன்யஸே |
மித்2யைஷ வ்யவஸாயஸ்தே1 ப்1ரக்1ருதி1ஸ்த்1வாம் நியோக்ஷ்யதி1 ||
59 ||
யத்--—என்றால்; அஹங்காரம்--—பெருமையால் தூண்டப்பட்டு; ஆஶ்ரித்ய—-- அதற்கு அடைக்கலம் அடைந்து; ந யோத்ஸ்யே--—நான் சண்டையிட மாட்டேன்; இதி--—இவ்வாறு; மன்யஸே--—நீ நினைத்தால்,; மித்யா ஏஷஹ----அனைத்தும் பொய்; வ்யவஸாயஹ--—உறுதி; தே---உன்; ப்ரக்ருதிஹி----சொந்த இயல்பு; த்வாம்--— உன்னை; நியோக்ஷ்யதி—--தூண்டும்..
Translation
BG 18.59: பெருமையால் தூண்டப்பட்டு, ‘நான் சண்டையிட மாட்டேன்’ என்று நினைத்தால், உன் முடிவு வீணாகிவிடும். உன் சொந்த இயல்பு உன்னை போராடத் தூண்டும்.
Commentary
கண்டிக்கும் தொனியில் பேசிய ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இப்போது எச்சரிக்கையாக ஒரு வார்த்தை கூறுகிறார். நாம் விரும்புவதைச் செய்ய நமக்கு முழு சுதந்திரம் இருப்பதாக நாம் நினைக்கக்கூடாது. ஆன்மா ஒரு சுதந்திரமான இருப்பை வழிநடத்தாது; அது பல வழிகளில் இறைவனின் படைப்பைச் சார்ந்தது. பொருள் பிணைக்கப்பட்ட நிலையில், அது மூன்று குணங்களின் செல்வாக்கின் கீழ் உள்ளது. குணாதிசயங்களின் கலவையானது நமது இயல்பை உருவாக்குகிறது, மேலும் அதன் கட்டளைகளின்படி செயல்பட வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கிறோம். எனவே, 'எனக்கு விருப்பமானதைச் செய்வேன்' என்று கூறுவதற்கு நமக்கு முழுமையான சுதந்திரம் இல்லை. கடவுளின் நல்ல அறிவுரை மற்றும் வேதவசனங்கள் அல்லது நமது இயல்பின் நிர்ப்பந்தம் ஆகியவற்றிற்கு இடையே நாம் தேர்வு செய்ய வேண்டும்.
ஒருவரின் இயல்பைப் பற்றி ஒரு கதை உள்ளது:
ஒரு சிப்பாய் முப்பது வருட சேவைக்குப் பிறகு ஓய்வு பெற்று சொந்த ஊருக்குத் திரும்பினார். ஒரு நாள், அவர் காஃபி ஷாப்பில் நின்று ஒரு கோப்பை தேநீர் குடித்துக்கொண்டிருந்தார், நண்பர் ஒரு அனுபவத்தில் தெரிகிற நகைச்சுவையை நினைத்தார். ‘கவனம்!’ என்று அவர் பின்னால் இருந்து கத்தினார். கட்டளைக்கு பதிலளிப்பது சிப்பாயின் இயல்பின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது. தானாக, கோப்பையை கையிலிருந்து இறக்கிவிட்டு, கைகளை பக்கவாட்டில் வைத்தார். ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அர்ஜுனனை எச்சரிக்கிறார், இயல்பிலேயே அவர் ஒரு போர்வீரன், மேலும் பெருமையின் காரணத்தினால், அவர் நல்ல அறிவுரைகளைக் கேட்க வேண்டாம் என்று முடிவு செய்தாலும், அவரது க்ஷத்திரிய இயல்பு அவரை போரிடத் தூண்டும்.
